Wat zegt u???

“En hij had er nog geen twee minuten voor nodig”!!! Terneergeslagen probeert de jonge vrouw de oosterse korthaar op de tafel te houden maar de kater denkt daar duidelijk anders over. Hij onttrekt zich aan haar zorgzame handen, wurmt zich onder haar armen door en doet verwoede pogingen om van de behandeltafel via de grond op waarschijnlijk de brede vensterbank te komen. Als mevrouw het diertje even loslaat is het dan ook zover en in minder dan een seconde staat hij rechtop tegen het glas en bestudeert de mogelijkheid om via wellicht een opening in de doorzichtige barrière te verdwijnen. "Hè, toe nou"  roept het bazinnetje, terwijl ze de woelwater weer op de tafel zet "luister nou even en doe eens rustig". Helaas lijkt het dier de smeekbede van de eigenaresse niet te (willen) horen. De strijd begint opnieuw.

Onder het oor zie ik een gapend gat in de huid. De helft van de operatiewond, de wond die ik een dag eerder met veel zorg en aandacht  had gesloten, was weer van elkaar gespleten. Met verwoestende kracht had de kater zijn achterpoot in de, waarschijnlijk wat irriterende, wond gezet. De helft van de hechtingen was losgescheurd. Het baasje is duidelijk bezorgd over het welslagen van de ingreep nu deze complicatie zich heeft voorgedaan. En om heel eerlijk te zijn maak ik me ook wel wat zorgen. Het kan zijn dat ook de dieper liggende kraakbeenlaag losgetrapt is, de kraakbeenlaag die een onderdeel van de gehoorgang is. Tijdens de operatie van de dag ervoor was deze laag in de lengterichting gekliefd om zo de toegang tot het trommelvlies te vergemakkelijken.

De gehoorgang van hond en kat kent een verticaal en een horizontaal deel. Hierdoor is het best lastig om operaties bij het trommelvlies uit te voeren.  Vlak voor het trommelvlies van de kater was  enkele weken ervoor een tumoreuze massa gezien. Omdat er altijd het risico van een kanker is heb ik eerst een klein stukje van de tumor met een speciale biopteur, een soort van weefselhappertje, afgenomen en opgestuurd naar een laboratorium voor weefselonderzoek. De uitslag was gunstig. De tumor bleek een poliep te zijn die veroorzaakt werd door een chronische ontsteking in de neusholte. Vanuit de neus, via de buis van eustachius en het middenoor was het goedaardige ontstekingsweefsel door het trommelvlies naar buiten gegroeid. Het gevolg was een vervelende pussende ontsteking waardoor er niet alleen steeds een vieze prut uit het oor liep maar waardoor ook een vervelende geur om de kat hing.

Tijdens de operatie heb ik  het verticale deel van de gehoorgang opengelegd en de tumor met een poliepentang uit het oor getrokken. De operatie was prima geslaagd. Behalve een gapend gat in het trommelvlies daar waar de poliep doorgegroeid was zag het operatiegebied er prachtig uit. Met knoophechtingen van oplosbaar hechtmateriaal heb ik de weefsels weer netjes bij elkaar getrokken. Maar mijn met zorg en aandacht aangebrachte hechtingen waren nu dus door het dier zelf weer verwijderd. Ik inspecteer de de wond en met name het trommelvlies. Ik kan het baasje geruststellen. Alleen de huid en een klein deel van het kraakbeen was los maar het trommelvlies zag er nog steeds prachtig uit.  Helaas is er nu weer een roesje nodig om de hersteloperatie mogelijk te maken.

Na een half uurtje is de wond weer in zijn oorspronkelijke toestand gebracht en kan ik de opnieuw gehechte kat afleveren. Voor nu moet ik helaas toch maar een kraag voorschrijven. Een grote straf die de kater in zijn vrije beweging flink zal beperken.

Maar ja, wie niet horen wil.....