Teek of bobbel?

“Ik heb al stevig aan die teek zitten draaien maar ik krijg hem er niet uit”. De sjaal om haar nek wordt weer op zijn plaats gezwiept en ze wil de anderhalve meter die ons scheidt overbruggen om duidelijk te maken wat ze bedoeld. Snel kan ik een handgebaar maken dat ze toch echt op afstand moet blijven en dat ik het met Bommel, een trotse riesenschnauzer reu, prima redt. Als ik de haren op de aangewezen plek goed uit elkaar spreid zie ik de bult die ze bedoeld. De donkerbruine kleur en de grootte van het groeisel lijken verdacht veel op een teek. Maar bij nadere inspectie blijkt  het toch een huidgezwelletje te zijn. Als ik de eigenaresse van mijn bevinding op de hoogte breng, reageert ze erg nuchter. “Vandaar dat ik hem er niet uit kreeg. Ik begreep het al niet want normaal ben ik daar erg  handig in. Smerige beestjes hoor die teken. Ik heb ze liever niet op Bommel met al die enge ziektes die hij ervan kan krijgen”. We overleggen even en het besluit valt om de tumor toch maar te verwijderen. De assistente die ik, in verband met de corona maatregelen, te hulp roep leidt Bommel af terwijl ik een flinterdun, vlijmscherp naaldje onder de huid van Bommel druk en de verdovende vloeistof inspuit. Na even wachten trek ik het bultje omhoog en knip hem weg. Het wondje wordt dichtgebrand.

Op anderhalve meter van elkaar praten we nog even na over de teek die een bult bleek te zijn. Ze buigt zich naar de plek waar de bult gezeten heeft. De sjaal  valt weer van haar schouder. “Voor de bestrijding van die nare beestjes onderwerp ik Bommel aan een nauwgezette controle na elke uitlaatbeurt” zo verklaart ze. “En heb je ze dan altijd allemaal te pakken?” vraag ik haar. Het blijkt dat er regelmatig eentje aan de aandacht ontsnapt en ze heeft al twee keer een antibiotica kuurtje nodig gehad omdat er een ontsteking op de bijtplek was ontstaan. Ze gebruikt wel eens medicijnen tegen de teken maar ze bekend dat ze er vaak pas aan denkt als ze weer eens een teek over het hoofd heeft gezien. Mijn advies is een effectief middel tegen teken en vlooien middels een pil die één maal per maand gegeven wordt. En je kunt hem gewoon door het eten mengen want eigenlijk elke hond vind hem lekker.

Voor de laatste keer zwiept ze de sjaal over haar schouder en zegt lachend  "dus een bult kan voor een teek, en een medicijn voor een brok voer door gaan"